-
-
عکس پرتره
اصولاً پرتره به انواع عکس هایی گفته می شود که تصویر آن از تمام تنه، نیم تنه یا از صورت باشد. برای گرفتن پرتره با دوربین 35 میلی متری می توان عکس هایی با کیفیت عالی گرفت. مشروط بر آنکه تکنیک دقیق را رعایت کرد. بهترین نمونه از یک عکس پرتره باید توانایی تحت الشعاع قرار دادن به بک گراند، مانند یک پرتره نقاشی را داشته باشد.
یکی از امتیازات استفاده از دوربین 35 میلی متری در عکاسی به قرار زیر می باشد: معمولاً بیشتر مردم قادر به درک آثار سوژه بر روی لنز نیستند. اما به طور نمونه؛ در لنز واید انگل عملکرد به طریقی می باشد که در تصویر علیرغم نقش سوژه، بک گراند نیز رل مهمی را به عهده می گیرد. زیرا رابطه ای عمیق مابین سوژه و دوربین ایجاد می شود. برعکس در لنز تله فتو، کلیات سوژه از جزئیات پیرامون تفکیک می شود.
پرتره از آغاز اختراع عکاسی تاکنون تغییرات فراوانی پیدا کرده می باشد. اگر آلبوم پرترههای قدیمی را مطالعه کنیم خواهیم دید که نادار، هیل، تالبوت (پرترتیست های مشهور اوایل اختراع عکاسی) اکثراً مدل های خود را ایستاده و تمام قد یا حداقل نیم تنه عکاسی میکردند. آنها مثال و نمونه های از کار خود به یادگار گذاشتند که بسیار عالی و زیبا هستند و برای همیشه ارزش خود را حفظ خواهند کرد. جای تأسف می باشد که این سبک کار کم کم متروک شده می باشد (تحت تأثیر فیلم های سینما و چهره های درشت آن) البته نمی توان انکار کرد که بعضی از چهره ها دارای جاذبه خاص و غیرقابل انکاری می باشد و ارزش تجزیه و تحلیل جزئیات رژآن را دارد. چنین صورت هایی برای عکاسی نمایی درشت، بسیار مناسب می باشد. اما نمی توان ادعا کرد که همه صورت ها دارای چنین وضعی می باشد.
-
اگر چه نور روز ملایمت، عمق و برجستگی نسبتا خوبی به چهره می بخشد. اما خوب می باشد بدانیم که معایب و اشکالات زیادی نیز دارد: مثلاً متغیر و ناپایدار می باشد، به میل و اراده عکاسی قابل کنترل نیست. اگر از نور روز مستقیم خورشید، بدون امکانات ملایم کننده سایه ها می باشدفاده شود تصاویری خشن ایجاد خواهد شد که فقط برای بعضی از چهره ها مناسب می باشد.
این نور خشن، تنها در تصویر کسانی که در حال کار و حرکت، به سرعت از آنها گرفته شده قابل تحمل و اغماض می باشد. پرتره هایی که در سایه گرفته می شود دارای سایه روشن های لطیف و خوشایندی می باشد و نور سایه برای مبتدیان پرتره راحت ترین و مناسب ترین نور به شمار می رود. عکاسان متخصص پرتره یا پرترتیست ها معمولاً می باشدفاده از نور مصنوعی را ترجیح می دهند.
نوعی تشویق بر محافل ادبی و هنر مستولی شده بود. در فرانسه سرعت عمل دولت در تعیین مستمری برای داگر و شریکش خیلی ها را نگران کرد و مجله کاریکاتور دولت را به باد انتقاد گرفت و از جمله نوشت که در فرانسه به ماشین بیش از نبوغ اهمیت داده می شود. کتاب ها و نقاشی های باارزش هیچ گاه از پاداش هایی که به داگروتیپ تعلق می گرفت برخوردار نشدند. در خصوص خطر مستقیم عکاسی که به رغم بعضی ها نقاشی را مورد تهدید قرار می داد. مجله مزبور در مقاله مبسوط و هزل آمیزی کوشید به هنرمندان اطمینان خاطر دهد که به هیچ وجه جای نگرانی وجود ندارد: «وحشت هنرمندان معاصر بی مورد می باشد؛ داگروتیپ فقط می تواند تصاویر سیاه و سفیدی از اشیاء به دست دهد. وقتی از این دستگاه بخواهید چهره سرخ و سفید دوستان را بازآفرینی کند، خواهید دید که فقط تصویری سیاه و سفید از چهره او به شما تحویل می دهد.
با این حال با توجه به این گونه مشکلات انکار ناپذیر و اولیه روش عکاسی، وحشت هنرمندان کاملاً مشهود بود؛ گو اینکه گوشه کنایه های هزل نویسان تا حدی از شدت آن کمی باشده بود. در هشتم دسامبر مجله کاریکاتور یک لیتوگراف از تئودور مورسیه با عنوان جنون داگروتیپ[3] به چاپ رسانید که در آن گروه زیادی از دوستداران داگروتیپ با شتابی جنون آسا برای در آغوش کشیدن کشف جدید، به سوی این دستگاه می دویدند، و در بخشی دیگر از تصاویر، گراورسازان آویخته از دار ار می دیدیم که دسته جمعی خودکشی کرده بودند. در قسمت زیر علامتی با عنوان «دستگاه تهیه نسخه داگروتیپ از چهره»، مردنگون بختی دیده می شود که در بند یک گیره آهنی میان مجموعه هراس انگیزی از ابزار مکانیکی عکاسان که برای بی حرکت درآوردن موضوع عکس به کار میبردند، گرفتار شده بود. این تصویر، یکی از نخستین نمونه هایی بود که متعاقباً به صورت یک سلسله کاریکاتور در هجور این موضوع جدید و آسیب پذیر منتشر شد.
چهره های سالخورده و جدی، پیشانی های گره خورده، نگاه های خیره و ثابت و حالات خشک تصاویر اولیه جای خود را به تبسم های طبیعی و مطبوع و حالات راحت و خوشایند داده اند.
عکس ها به اندازه های مختلف نیز بزرگ می شده می باشد. بیش از 000/100 نسخه تصویر از ملکه ویکتوریا توسط جان ادوین مایال در دهه 1860 فروخته شد و در سال 1867 تعداد 000/500 عدد از کارت تصویر شاهزاده ویلز سوار بر دوش شاهزاده خانم لوئیز به فروش رسید. در آن زمان بود که هر خانواده ای یک آلبوم (و به زبان آن عصر: یک گالری قابل حمل) از تصاویری از افراد و خانواده های سرشناس آن عصر توانست تهیه کند. تأثیرات جامعه شناختی این وضعیت و از کنار هم قرار دادن افراد با چیدمان و دکور به معنی وجود وابستگی بین شخصیت و ویژگی های ظاهری انسان ها به تحقیق و شناسایی دقیق تری نیاز دارد. در 1861 بیش از دویست می باشدودیوی عکاسی در کشور فرانسه و بریتانیا وجود داشت که بیش از نیمی از آنها در خیابان ریخبت فرانسه فعالیت داشتند. لازم به ذکر می باشد که در بسیاری از می باشدودیو ها بیش از 50 نفر در می باشدخدام عکاسی های بودند.
علاقۀ انسان به ثبت لحظهها و ساختن خاطرات ماندگار، هنر عکاسی را به صنعتی جذاب و پرطرفدار تبدیل کرده است. ظهور دوربینهای دیجیتال نیز کمک کرده تا عدۀ زیادی به این هنر قدیمی دسترسی داشته باشند. پس برای آنکه افراد بتوانند با تجهیزات جدید و پیشرفتۀ این صنعت بهدرستی کار کنند و بهترین نتایج را ثبت نمایند، به آموزشهای تخصصی و تمرینهای عملی نیاز دارند.
شما میتوانید بهراحتی با عکاسی آشنا شوید. شما با شرکت در این دوره در موسسه سبحان با انواع مختلف سیستمهای عکاسی و روشهای متنوع عکسبرداری آشنا میشوید که بخشی از دورۀ جامع عکاسی است.
